home_hover home mail_hover mail-small_hover mail-small mail activities_hover activities cancel check_hover check chevron clock close_hover close comment days edit_hover edit-small edit external_hover external facebook_hover facebook information_hover information link_hover link logout_hover logout mute_hover mute pause_hover pause plus radiocheck report_hover report reporters_hover reporters search share-bottom share-right sponsors_hover sponsors supporters_hover supporters-small supporters tag-right_hover tag-right updates_hover updates user_hover user volume playbutton
Dag 4
Edukans Actieplatform
Kerkbezoek "I don’t believe in a god” Als Verena dit zegt ontstaat er een verontwaardiging in de ogen van onze Ethiopische begeleider Gi...

Dag 4

Kerkbezoek

"I don’t
believe in a god” Als Verena dit zegt ontstaat er een verontwaardiging in de ogen van onze Ethiopische begeleider Girma. Met vragen als ‘wie heeft je
gemaakt dan?’ en ‘wie maakt je dan blij?’ probeert hij meer te begrijpen van
het agnosticisme en het atheïsme. Het is lastig te bevatten dat ze dat helemaal
niet kennen. Bijna iedereen is orthodox christelijk, maar er leven ook protestanten
en moslims. Wat hier erg mooi aan is, is dat iedereen elkaar respecteert en het
goed met elkaar kan vinden. De rest van de wereld kan hier wel wat van leren.

Vandaag gaan
we, omdat we er meer van willen begrijpen, naar de kerken. Op school worden we
onderverdeeld in 3 groepen. Groep 1 gaat naar een protestantse kerk en groep 2
en 3 gaan naar verschillende orthodoxe kerken. Ik ga samen met mijn buddy
Debisa naar een orthodoxe kerk. In de bus beginnen de meisjes al te klappen en
te zingen, het duurt niet lang voordat alle jongens ook mee doen. Mijn eerste
ingeving is om mijn kapotte shaker, die nog flink geluid kan maken, erbij te
pakken, alleen betwijfel ik het of dit wel kan. Toch pak ik de shaker en een
feest barst los. Dit was dan alleen nog maar op weg naar de kerk! Als we de
kerk binnen komen is er al een mis bezig. Alle mensen, mooi gekleed in witte
doeken, zitten op de grond. Ze luisteren naar de priester. Een man die met een
leuk versierde paarse hoed op, en een lang versierd rood gewaad zijn toespraak
houdt. Voor Bob, Randy, ik en onze buddy’s wordt er een houten bankje gehaald.
De kerk ziet er op een bepaalde manier toch een soort vervallen uit. Wat wij
zouden gebruiken als tuinhuisje, doet hier dienst als kerk. Na een aantal amens
kondigt de man een andere priester aan. Alleen deze predikt niet, hij begint te
zingen! Iedereen staat op en begint te klappen en te zingen. Het kost ons
blanken iets te lang om door te hebben dat je soms moet stoppen met klappen en
moest dansen met je armen. Hier kunnen onze buddy’s Docteru, Sabeba en Debisa
ons goed bij helpen. Wij proberen de Ethiopische klanken mee op te vangen en
deze mee te zingen, maar ik denk dat wij hele andere dingen zingen dan zij. Wij
verlaten de mis iets eerder om naar het grootste gebouw op het terrein te
lopen. Dit kan ik het best beschrijven als een grote ronde en lege tempel. Het
lijkt wel en soort bouwval. Wij geloven Debisa dan ook totaal niet als hij ons
verteld dat de tempel gewoon gebruikt wordt. Even later lopen wij er, al dansend,
toch ook zelf in. We lopen niet 1 keer maar wel 3 keer de tempel rond! Met een
trom die het ritme aangeeft, gevolgd door de handen die keer op keer elkaar
raken en het gezang van de o zo gelukkige mensen, weten ook wij wat we moeten
doen. Wat is dit toch een groot feest. Toch heeft alles een eind en lopen we,
hand in hand met onze buddy’s, terug naar de bus. Dat wij de gelukkigen zijn om
dit mee te mogen maken. Ik denk dat wij zo’n kerkdienst nooit weer gaan zien.

van Karsten,
foto's Yildes, Roxanna, Pieta

Huisbezoek

We staan met
z’n allen vol vreugde te wachten op de verschillende groepjes voor het
huisbezoek van een aantal buddy’s. Helaas kunnen we niet alle huizen bezoeken
dus heeft de school 6 leerlingen uitgekozen om ons, de ferancis (buitenlanders
in het Amhaars), een beter inzicht te geven van hun dagelijks leven en
omgeving. De rustige sfeer en schaduw zorgt er al snel voor dat ik wegdwaal met
m’n gedachtes. Hoe groot is hun huis? Hoeveel familie leden hebben de buddy’s?
Hoe komen zij de dag door? Wat voor lunch krijgen we, of nog beter gezegd, wat
gaan we klaar maken met de buddy’s en hun familie? Dit zijn allemaal essentiële
vragen waar ik hopelijk een antwoord op weet te vinden gedurende de middag.
Nadat de namen van de eerste 3 groepjes opgenoemd zijn, word ik ineens wakker
gemaakt uit mijn gedachtes door het luide geschreeuw van onze grote vriend
Girma. “Netsanet’s buddy please come forward so
that you can visit her house.” Zodra ik dit hoorde kwam er ineens een grote glimlach tevoorschijn
op mijn gezicht. Ik had nooit gedacht dat we naar mijn buddy’s huis zouden gaan
en haar familie zouden ontmoeten. Ik loop meteen op haar af en zie het verlegen
maar schattige lachje van m’n buddy langzaam opkomen.

Enkele
minuten later zijn alle groepjes compleet en lopen we richting de bussen buiten
het school terrein. Normaal past het perfect qua stoelen, maar omdat we vandaag
2 keer zo veel man hebben in verband met de buddy’s, is het behoorlijk proppen,
lekker knus! Maar gelukkig is het huis van mijn buddy nog wel dichtbij en
kunnen we al na 5 minuten uitstappen. Op naar het huis van Netsanet!

Na een klein
stukje lopen komen we aan bij het stuk land van de familie en begroeten we al
snel haar vader met ons beste Afam Oromo, de taal gesproken in deze streek. We
schudden elkaars hand en raken erg voorzichtig elkaars schouders aan, de
typische begroeting in Ethiopië. ‘Akkam jirtu?’ (hoe gaat het?) vragen we
allemaal zodra we de handen schudden.  Als iedereen de vader begroet
heeft, lopen we rustig naar hun huis waar de rest van de familie ons op staat
te wachten. Gedurende de wandeling van 20 meter komen we al ontzettend veel
tegen, van schapen tot waterbronnen, alles was te zien door de lege velden die
het kleine ronde huisje omsingelen. Naast het huisje staat een houten poortje
waar we één voor één door heen lopen en gelijk de rest van de familie te zien
krijgen. Van jong tot oud begroeten we ze allemaal op de zelfde manier, met een
voorzichtig schouderklopje.

Als we als
groep alle familie leden hebben ontmoet, lopen we voorovergebogen hun huis
binnen en komen direct terecht in hun woonkamer, wat tegelijkertijd ook de
eetkamer is en een slaapkamer voor het vee. Hiernaast hebben ze nog twee kleine
kamers die opgesplitst zijn door kleine muurtjes, die op het eerste gezicht erg
lastig te zien zijn door de sterke geur van ‘injera’ en de donkere lucht die om
ons heen hangt door het gebrek van ramen. Ik realiseer me meteen dat het al zo
anders is dan thuis. In Nederland zeurt de meerderheid van de tieners over het
feit dat hun slaapkamer te klein is, maar hier, slapen ze met 7 man in 3
bedden, en het vee om de hoek! Ik moet even slikken als ik dit hoor, en kom dan
echt tot inzicht hoe gelukkig en dankbaar wij moeten zijn met alles wat we
hebben in Nederland.

Na een snelle
rondleiding worden we al gauw neer gezet in een rondje en beginnen ze al meteen
met de koffie ceremonie waarmee ik en Alix mee mogen helpen. Wat is dit leuk,
samen met de familie leden koffie maken is iets wat je maar één keer mee zult
maken. Maar net zoals de andere dagen, duurt het wel even voordat de koffie
drinkbaar is, en dus besluit de familie onze lunch en koffie maar lekker
tegelijkertijd te geven. Waarom niet he?

Wat een gave
ervaring is het om samen met een Ethiopische familie koffie te maken en te
eten!

Mirte, foto's Yildes, Roxanna, Pieta

Love Yourz

De ochtend
begint met een nummer gekozen door een leerling tijdens het inspiratiemoment
vooraf aan het ontbijt. Het nummer “Love Yourz” van de Amerikaanse rapper
J.Cole wordt gespeeld. Terugkerend thema in dit lied is:“There is
no such thing than a life that is better then yours”. De boodschap
die in het nummer naar voren komt is dat je eigen leven een geschenk is en het
schadelijk is om je eigen sitatie te vergelijken met dat van een ander. Tegenslagen
zijn er om van te leren en brengen je verder in het leven wat je gekregen hebt.
De schoonheid van het leven zit in het overkomen van je uitdagingen. De
strekking van het lied van J.Cole raakt ons als groep. De Ethiopiers, zoals wij
ze meemaken, accepteren het leven zoals het is en leven volop in het moment.

Dit komt al
terug tijdens het ochtendprogramma als we op kerkbezoek gaan. In de bus op weg
naar de kerk wordt prachtig en vol passie gezongen en gedanst. Tijdens de
kerkdienst voelen we ons welkom en opgenomen. Bij de beleving van de Ethiopiers
in de kerk zien we dezelfde connectie met de boodschap zoals wij die tijdens
het ontbijt hebben meegemaakt. Er wordt tijdens de dienst aandacht geschonken
aan de tien geboden waar ook de boodschap naar voren komt een ander lief te
hebben zoals jezelf. Je kunt per slot van rekening alleen maar van een ander
houden als je van jezelf houdt. Hierbij past het om de verbinding met je
medemens te zoeken en er voor hem of haar te zijn. Je bent zelf verantwoordelijk
voor je eigen leven. Door hierin er voor een ander te zijn geef je verdieping
aan je eigen bestaan.

In de middag
bezoeken we in groepen een Ethiopische gezin van een van buddy’s van de school.
We worden gastvrij ontvangen en rondgeleid door hun huis en omliggende grond.
Stuk voor stuk zijn het boeren die leven van het verbouwen van tef, erwten en
fruit. Met de weinige middelen die ze hebben halen ze daadwerkelijk alles uit
de kast om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Ondanks dat we volkomen vreemden
zijn voelen we ons overal welkom en maken we echt een verbinding met de
inwoners van een totaal andere wereld.

Geschreven
door Rick en Jurgen (Foto’s van Verena)

Media bij bericht (15)

Reacties (9)

  • Heidi Rispens
    4 jaar geleden
    Het duurde lang jullie update, maar wat was het de moeite waard. Prachtig geschreven jullie raken mij in mijn hart met jullie beschrijvingen. Mooie foto's, geniet ervan ik kijk uit naar de volgende update. Dikke knuffel voor Randy

    Reactie rapporteren

  • Francisca Bax
    4 jaar geleden
    Wat mooi om te lezen, wat mooi om te zien!!! Geniet, beleef deze week!! Wat kunnen wij hier veel van leren... Lieve groetjes en dikke kus voor Jeanine, uit Wijk en aalburg

    Reactie rapporteren

  • Arjan en Anne-Marie
    4 jaar geleden
    Wat een geweldige update weer! Zo mooi

    Reactie rapporteren

  • Arjan en Anne-Marie
    4 jaar geleden
    Wat een geweldige update weer! Zó mooi!! Door de teksten en foto's maken we het hier ook een klein beetje mee. Dank jullie wel. Liefs AAJA

    Reactie rapporteren

  • Marcel Kroes
    4 jaar geleden
    Toffe update. Keep up the good work. x Meneer Kroes

    Reactie rapporteren

  • Tanneke Souwman
    4 jaar geleden
    Wat een mooie verslagen en foto's. Geniet, leer en ervaar van alles om jullie heen en maak er met elkaar een reis van om nooit te vergeten! Dikke tut voor Yildes van ons allemaal. xxx mem

    Reactie rapporteren

  • Froukje Hiemstra
    4 jaar geleden
    Prachtige verhalen en foto's. We krijgen zeker een indruk wat jullie daar meemaken en zien. Wat zijn we trots op jullie. Maak er nog een mooie reis van met prachtige herinneringen. Tut voor Fenna xxxMem

    Reactie rapporteren

  • Esther Westerterp-Peters
    4 jaar geleden
    Wat prachtig geschreven en in beeld gebracht weer! Zo fijn en mooi om op deze manier mee te kunnen reizen. Erg mooi dat er over en weer zoveel te leren is. Geniet van al deze indrukken. Zo dierbaar en bijzonder. Trots op jullie allemaal. Extra stevige knuffel voor Maas, X

    Reactie rapporteren

  • Sjaak Fonville
    4 jaar geleden
    Wat geweldig om alle verslagen te lezen! Het is letterlijk hartverwarmend. En jouw bijdrage Mirte, je verslag van de kleine en niet zo prettige slaapruimtes maar ook over het samen koffie maken, spreekt me helemaal aan. Maar alle verslagen zijn schitterend om te lezen!

    Reactie rapporteren

Reactie plaatsen